Juan Gelman Mexikon bizi zen poeta argentinar
konprometitua Mexiko Hirian hil da, 83 urte zituela, Argentinatik irtenarazi
zutenetik deserrian bizi baitzen.
Juan Gelmanen lan poetikoak tragediaren
ukitu nabarmena du, Argentinako diktadurak semea hiltzeak eta iloba
kentzeak markatuta dago. Ahanzturaren aurkako borrokalaria izan
zen, hortaz, hastapenetatik heriotzara arte.
"Poesia gero eta krudelagoa, gero eta
izugarriagoa, gizatasunaren aurkakoa, den munduaren kontrako erresistentzia
da, gertatzen den guztia ez baitago gizatasunetik at", esan
zuen Gelmanek. Jarraitu irakurtzen HEMEN
HA MUERTO "EL
POETA DEL DESTIERRO"
Juan
Gelmán (Buenos Aires 1930, Ciudad de México 2014) El escritor argentino
falleció el pasado 14 de enero en la capital mexicana, donde residía desde hace
veinte años, poco después de que se viera forzado a vivir en el exilio.
La
dictadura le arrebató a sus hijos y a su nuera embarazada de siete meses. A
pesar de que formaron parte de la larga lista de desaparecidos, hace catorce
años, el poeta consiguió hallar e identificar a su nieta en Uruguay. Su vida y
su poesía han estado marcadas por ese dolor.
"Hay
recuerdos que no necesitan ser llamados y siempre están ahí y muestran su
rostro sin descanso. Es el rostro de los seres amados que las dictaduras
militares desaparecieron", señaló Gelman al recibir el Premio
Cervantes de Literatura, en 2007.
Juan
Gelman ya se había despedido mucho antes, a través del epitafio que dejó
escrito en su primer libro: "Quise o no quise/ Pero a veces me
quisieron / También a mí me alegraban: la primavera, las manos juntas, lo
feliz". Sigue leyendo AQUÍ
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarKaixo lagunak, lehengoan GARAtik poeta honen epitafioa jaso nuen,neri bitxia iruditu zitzaidan, zuei ?
ResponderEliminarTxori bat bizi zen nigan.
Lore batek bidaiatzen zuen ene odolean.
Nire bihotza biolin bat zen.
Maite izan nuen ,edo ez nuen maite izan.
Baina batzuetan maitatua izan nintzen.
Ni ere poztu ninduten :
udaberriak,
elkartutako eskuek,
zorionak.
Gizonak,izan behar duela erraten dut!.
Hemen datza txori bat.
Lore bat.
Biolin bat.
Kaixo Pilar ! Pozgarria da benetan zure iruzkina ikustea.
EliminarHalaxe da bai, "Epitafio" poema oso bitxia da, eta are gehiago, kontuan hartzen badugu bere lehenengo poema liburuan argitaratu zuela, "Violín y otras cuestiones" izeneko liburuan eta hain justu, liburuari epitafio "azken-agurra" batekin ematen diola hasiera ...
Adiorik ez Gelman maisua !